نخستین گزارش از گونهAscotricha chartarum برای فونگای ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشیار قارچ‌شناسی، بخش گیاه‌پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

چکیده

سنگ تراورتن عباس آباد یکی از معروف‌ترین و پرکاربردترین سنگ‌های تراورتن در کشور می‌باشد. معادن این سنگ در محلات واقع شده. در اکثر بازدیدهای انجام گرفته از کارگاه‌های مختلف سنگ‌های ساختمانی، رگه‌های سیاه رنگی روی سنگ‌ها مشاهده شد که از همین قسمت‌ها سنگ‌ها دچار شکستگی می‌شدند و از این نظر خسارت هنگفتی به کارگاه‌ها وارد می‌شد. نمونه‌های مشکوک به آلودگی قارچی پس از جمع آوری به آزمایشگاه منتقل شد و جداسازی با استفاده از محیط کشت های سیب زمینی دکستروز آگار و عصاره مالت آگار انجام گرفت. یک جدایه بدست آمده از نمونه‌ها بر اساس خصوصیات ریخت‌شناسی و داده‌های توالی، به عنوان Ascotricha chartarum شناسایی شد. رشد این جدایه روی محیط کشت عصاره سیب زمینی دکستروز آگار و عصاره مالت آگار آهسته و پس از گذشت یک هفته یک سانتی‌متر و ۸/۰ سانتیمتر به ترتیب بود. پریتسیوم‌ها برنگ قهوه‌ای تیره، کروی تا نیمه کروی، با گردن کوتاه، روزنه دار و به ابعاد ۱۲۳-۸۷ میکرومتر بودند. موهای آسکوکارپی دوشاخه، برنگ قهوه‌ای تیره تا تیره، مستقیم و دیواره دار بودند. آسکوسپورها در زمان بلوغ قهوه‌ای تیره تا تیره، بیضوی شکل، دارای سطح صاف، دارای شیار جوانه زنی و به ابعاد ۲/۹-۵/۶ × ۲/۸-۶ میکرومتر بودند. کنیدیوفورها راست، با سطح صاف تا کمی مضرس، سیمپودیال، انشعابات ساده و دوتایی، بند دار، قهوه‌ای تا تیره، به عرض ۵/۵-۵/۳ و طول تا دو میلی‌متر بودند. کنیدیوم‌ها یک سلولی، مقداری مضرس، در زمان بلوغ به رنگ قهوه‌ای روشن تا تیره، کروی تا بیضوی و به ابعاد ۸/۳-۲/۲ × ۴/۶-۷/۴ میکرومتر بودند.

کلیدواژه‌ها


Berkeley, M.J. 1838. Notices of British fungi. Annals and Magazine of Natural History 1: 257–264.
Cheng, X., Li, W. & Cai, L. 2015. Molecular phylogeny of Ascotricha, including two new marine algae-associated species. Mycologia 107(3): 490–504.
de Hoog, G.S., Guarro, J., Gené, J. & Figueras, M.J. 2000. Atlas of Clinical Fungi. 2nd Edition. Centraalbureau voor Schimmelcultures/Universitat Rovira I. Virgili. 1126 pp.
Hanlin, R. 1990. Illustrated Genera of Ascomycetes. APS Press, St. Paul, MN. 263 pp.
Hawksworth, D.L. 1971. A revision of the genus Ascotricha Berk. Mycological Papers 126: 1–28.
Khan, Z., Ahmad, S., Jeragh, A., Alfouzan, W., Al Foudri, H., Hassan, N., Asadzadeh, M., Joseph, L. & Varghese, S. 2019. First isolation of Ascotricha chartarum from bronchoalveolar lavage of two patients with pulmonary infections. New Microbes and New Infections 28: 11–16.
Li, D.W. & Yang, C.S. 2004. Notes on indoor fungi I: new records and noteworthy fungi from indoor environments. Mycotaxon 89(2): 473–488.
Singh, S.M., Naidu, J., Jain, S., Nawange, S.R. & Dhindsa, M.K. 1996. Maxillary sinusitis caused by Ascotricha chartarum Berk. (anamorph Dicyma ampullifera Boul.): a new phaeoid opportunistic human athogen. Sabouraudia 34(3): 215–218.
Stchigel, A.M. & Guarro, J. 1998. A new species of Ascotricha from Spanish soil. Mycological Research 102: 510–512.
Udagawa, S. & Uchiyama, S. 1999. A new species of Ascotricha with uniquely mounded ascospores. Mycotaxon 70: 177–184.