چهل و یک نمونه از خاک و ریشه اطراف برخی گیاهان غالب مناطق کویری استان سمنان جمع‌آوری و بررسی شد. در 24% از گونه‌های بررسی شده هیچ اثری از همزیستی میکوریزایی دیده نشد ولی در 76% درصد از آن‌ها آثار همزیستی میکوریزایی، چه به شکل حضور اندامک‌های قارچی در ریشه‌ها و چه به شکل هاگ در خاک دیده شد. بیشترین میزان همزیستی (76%) در ریشه‌های گیاه کهور (Prosopisfaveta) از تیره Mimosaceae دیده شد. برخی گیاهان همچون Aeluropuslagopoides و Atriplex leucoclada، هم با همزیستی میکوریزایی و هم بدون همزیستی میکوریزایی دیده شدند. در برخی موارد برای گیاهانی همچون Tamarixaphylla که به لحاظ زیست محیطی و اقتصادی پراهمیت است، همزیستی میکوریزایی بالایی دیده شد (26%). با بررسی هاگ‌های جدا شده از خاک، 14 گونه قارچ همزیست میکوریزایی شناسایی و فراوانی وقوع آن‌ها نیز مشخص گردید.
زنگنه, سیما. (1391). بررسی وضعیت همزیستی میکوریزایی چند گیاه غالب در بیابان‌های استان سمنان. رستنی‌ها, 13(1), 105-108. doi: 10.22092/botany.2012.101399
MLA
سیما زنگنه. "بررسی وضعیت همزیستی میکوریزایی چند گیاه غالب در بیابان‌های استان سمنان". رستنی‌ها, 13, 1, 1391, 105-108. doi: 10.22092/botany.2012.101399
HARVARD
زنگنه, سیما. (1391). 'بررسی وضعیت همزیستی میکوریزایی چند گیاه غالب در بیابان‌های استان سمنان', رستنی‌ها, 13(1), pp. 105-108. doi: 10.22092/botany.2012.101399
VANCOUVER
زنگنه, سیما. بررسی وضعیت همزیستی میکوریزایی چند گیاه غالب در بیابان‌های استان سمنان. رستنی‌ها, 1391; 13(1): 105-108. doi: 10.22092/botany.2012.101399
)