نخستین گزارش Ambrosia psilostachya از ایران، گونه گیاهی مهاجم در منطقه ساحلی استان گیلان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گیلان

2 استادیار دانشگاه جامع علمی کاربردی گیلان، رشت، ایران

3 استادیار پژوهش مؤسسه تحقیقات برنج کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران

4 دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، تهران، ایران

5 محقق مؤسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

6 استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، تهران، ایران

7 استاد دپارتمان بیولوژی، دانشگاه فریبورگ، سوییس

چکیده

جنس آمبروزیا، دارای 40 گونه در دنیا می‌باشد (Essl et al. 2015). حضور گونهDC.  A. artemisiifolia در سال 1991 در بندر انزلی (استان گیلان) گزارش شد (Mozaffarian 1991). طی سه سال اخیر، در مناطق زیادی از حاشیه جاده‌ها و زمین‌های رها شده، پراکندگی وسیعی از گیاه آمبروزیا مشاهده شده است. گمانه‌زنی اولیه این بود که گونه A. artemisifoliaدر گیلان و به خصوص بندر انزلی گسترش یافته است، اما جمع‌آوری نمونه‌های گیاهی و بررسی دقیق براساس کلیدهای معتبر شناسایی نشانگر حضور گونه‌ای جدید با نام Ambrosia psilostachya DC.بود که سطح گسترش آن‌ها حدود ده‌ها هکتار در اراضی بایر منطقه تخمین زده می‌شد. نمونه‌های گیاهی و بذور آن‌ها در سال‌های 96–1395 جمع‌آوری شد و مطالعاتی روی آن‌ها در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان انجام گرفت. با مقایسه فلور منطقه با سال‌های پیشین، مشخص گردید که این گیاه، زیستگاه گیاهان علوفه‌ای اراضی مرتعی را به میزان زیادی تسخیر نموده و به ‌دلیل دایمی بودن، ارتفاع بلند‌تر و طول دوره رشد طولانی‌تر، دارای غالبیت در بیشتر فلور بومی منطقه بوده و سبب تسخیر زیستگاه گیاهان بومی و همچنین ایجاد محدودیت در تامین علوفه برای دام می‌شود.

کلیدواژه‌ها


Bassett, I.J. & Crompton, C.W. 1975. The Biology of Canadian Weeds. 11. Ambrosia artemisiifolia L. and A. psilostachya DC. Canadian Journal of Plant Science 55: 463–476.
Cheraghian, A. 2016. A guide for diagnosis and detection of quarantine pests: perennial ragweed. Ambrosia psilostachya DC. Asterales: Asteraceae. Ministry of Jihad-e-Agriculture, Plant Protection Organization, Islamic Republic of Iran
(In Persian).
Essl, F., Biró, K., Brandes, D., Broennimann, O., Bullock, J.M., Chapman, D.S., Chauvel, B., Dullinger, S., Fumanal, B., Guisan, A., Karrer, G., Kazinczi, G., Kueffer, Ch., Laitung, B., Lavoie, C., Leitner, M., Mang, Th., Moser, D., Müller-Schärer, H., Petitpierre, B., Richter, R., Schaffner, U., Smith, M., Starfinger, U., Vautard, R., Vogl, G., von der Lippe, M. & Follak, S. 2015. Biological flora of the British Isles: Ambrosia artemisiifolia. Journal of Ecology 103:
1069­–1098.
Karrer, G., Chauvel, B., Valkenburg, J.V., Fried, G., Leitsch-Vitalos, M., Kropf, M. & Citterio, S. 2017. Identification tool for sustainable management of Ambrosia artemisiifolia in Europe: Six Ambrosia species in Europe Comparison of traits. Netherlands Food and Consumer, Product Safety Authority Ministry of Economic Affairs. Available from: http://internationalragweedsociety.org.
Moskalenko, G.P. 2001. Quarantine Weeds for Russia. Moscow, Russia: Plant Quarantine Inspectorate.
Mozaffarian, V. 1991. New species and new plant records from Iran. Iranian Journal of Botany 5(1): 29–39.
Vermeire, L.T., Gillen, R.L. & Bidwell, T.G. 2005. Ecology and management of western ragweed on rangeland. Oklahoma Cooperative Extension Fact Sheets. http://osufacts.okstate.edu.
Wan, S., Yuan, T., Bowdish, S., Wallace, L., Russell, S.D. & Luo, Y. 2002. Response of an allergenic species, Ambrosia psilostachya (Asteraceae) to experimental warming and clipping: implications for public health. American Journal of Botany 89(11): 1843–1846.
Wodehouse, R.P. 1971. Hay Fever Plants (ed. 2). Hafner Publ. Co., New York, 280 pp.