Diversity and distribution patterns of Solanaceae in Iran: Implications for conservation and habitat management with emphasis on endemism and diversity in SW Asia

Document Type : Research Paper

Authors

1 MSc Student, Department of Plant Sciences and Technology, Faculty of Life Sciences and Biotechnology, Shahid Beheshti University, GC, Tehran, Iran

2 Assistant Prof., Department of Plant Sciences and Technology, Faculty of Life Sciences and Biotechnology, Shahid Beheshti University, GC, Tehran, Iran (a_mehrabian@sbu.ac.ir

Abstract

The increasing rate of irreversible damages to natural habitats has reinforced the need for gathering biodiversity fundamental data to conservation. Priority setting is the most important step in protection programs. Solanaceae as the the one of important economic families of eudicots distributed throughout North and South America, Europe, Africa, Asia, Australia, and the South Pacific. Up to now, little attention has been paid to the patterns and diversity centers of Solanaceae in Iran. The present study describes in as much detail as possible the spatial distribution, areas with greater species richness, and centers of diversity for taxa. An ecogeographical database was developed using the records that corresponds to 3123 herbarium specimens belong to 2560 localities. The localities were marked using ArcView version 3.2 (ESRI 2000) on geo-referenced maps (1/106) of Iran. The distribution patterns of the taxa were mapped per 1° × 1° universal transverse Mercator grid cells (100 km2 with the exception of boundary area). Threatened categories of Iranian Solanaceae, including CR (43.4%) and VU (34%), mainly (58.9%) distributed in Irano-Turanian phytochorion. Solanaceae represents the highest richness in the central Alborz, Zagros, Kopet Dagh and Makran Mountains based on recent criteria. The conservation value of habitats of Solanaceae in Iran ranges from 0.15 (in coastline of Persian Gulf) to 11.19 (in eastern Alborz).

Keywords

Article Title [Persian]

الگوهای پراکنش تیره سیب‌زمینی در ایران: کاربرد در حفاظت و مدیریت رویشگاه‌ها با تاکید بر اندمیسم و تنوع در جنوب غرب آسیا

Authors [Persian]

  • صدف صیادی 1
  • احمدرضا محرابیان 2
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم و فناوری گیاهی، دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2 استادیار گروه علوم و فناوری گیاهی، دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
Abstract [Persian]

افزایش نرخ آسیب‌ها به زیستگاه‌های طبیعی نیاز به تدوین اطلاعات پایه جهت حفاظت را تقویت نموده است. الویت، مهمترین فاکتور در برنامه‌های حفاظتی می‌باشد. تیره سیب‌زمینی به عنوان یکی از گروهای دولپه‌ای حقیقی دارای طیف گسترده‌ای از مصارف دارویی، وابستگان وحشی گیاهان زراعی و زینتی می‌باشد. این تیره شامل 55 گونه متعلق به نه جنس از شش طایفه در ایران است. مطالعه حاضر با هدف توصیف ویژگی‌های ژئوبوتانیکی، پراکنش فضایی، مناطق غنای گونه‌ای، مراکز تنوع و اندمیسم و همچنین گونه‌های نادر و در خطر انقراض با رویکرد ژئوبوتانیکی و حفاظت تبیین شده است. این پژوهش براساس ارزیابی 3123 نمونه ثبت شده از 2650 موقعیت جغرافیایی صورت پذیرفته است. این مناطق جغرافیایی در سلول‌های شبکه‌ای1° × 1°  (UTM) با مقیاس 100 کیلومتر مربع به استثنای منطقه مرزی برای تعیین الگوی پراکنش و مناطق مهم به منظور مدیریت حفاظت جهت تهیه نقشه‌ها مورد ارزیابی قرار داده شده است. طبقات تهدید آرایه‌های تیره سیب‌زمینی در ایران عبارتند از: بحرانی (4/43 درصد) و آسیب‌پذیر (34 درصد) که عمده آن‌ها (9/58) درصد در منطقه ایرانو-تورانی استقرار یافته است. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که بالاترین غنای گونه‌ای این تیره در کوه‌های البرز، زاگرس، کپه‌داغ و مکران تمرکز دارد. علاوه بر این، دامنه ارزش حفاظتی رویشگاه‌ها بین 15/0 (نوار ساحلی فارسی خلیج فارس و دریای عمان) تا 19/11 (البرز شرقی) متغیر می‌باشد.

Keywords [Persian]

  • الویت‌های حفاظتی
  • تنوع گیاهی
  • فهرست سرخ گونه‌ها
  • مدیریت حفاظت

References

منابع در متن می‌باشد.
Rostaniha
Volume 17, Issue 2 - Serial Number 2
December 2016
Pages 136-160

Files

History

  • Receive Date: 20 August 2016
  • Revise Date: 11 March 2017
  • Accept Date: 11 December 2016

Share

How to cite

Statistics